افت شنوایی شغلی

افت شنوایی چیست و چه زمانی اتفاق می افتد

افت شنوایی ناشی از سر و صدا (NIHL) پس از سالهای متوالی مواجهه با صدا اتفاق می افتد. البته این زمان به حساسیت گوش افراد بستگی دارد اما برای ابتلا معنادار به افت شنوایی ، به طور معمول، در مدت 10 سال و یا بیشتر در معرض صدا بودن نیاز است. از سال 1990 مولفه های شناخت و تشخیص افت شنوایی شغلی (ONIHL) ناشی از مواجهه با سر و صدا به این صورت معرفی شدند:

• افت شنوایی شغلی همیشه از نوع حسی- عصبی است.
• افت شنوایی شغلی تقریبا در اکثر موارد در دو گوش متقارن است.
• در فرکانس های بالا میزان کاهش شنوایی شغلی به ندرت از 75 دسی بل تجاوز می کند و در فرکانس های پایین این میزان کاهش شنوایی به ندرت از 40 دسی بل بیشتر می شود.
• کاهش شنوایی پس از ترک شغل پر سر و صدا متوقف می گردد و پیشرفت نمی کند.
• زمانیکه کاهش شنوایی پیشرفت می کند، نرخ آن کاهش می یابد.
• کاهش شنوایی اغلب در فرکانس های 3000 تا 6000 هرتز، بیش از فرکانس های 500 تا 2000 هرتز است. همچنین بطور معمول کاهش شنوایی در فرکانس 4000 هرتز از همه فرکانس ها بیشتر است. این تفاوت حتی در موارد پیشرفته نیز حفظ می گردد.

در مواردی که فرد بطور مستمر در معرض صدا قراردارد، کاهش شنوایی در فرکانس های 3000، 4000 و 6000 هرتز، به طور معمول پس از 10 الی 15 سال به حداکثر می رسد.

سر و صدای شغلی

زمانی که افت شنوایی محدود به فرکانس های بالا می شود، افراد به ندرت در محاوره های آرام دچار مشکل می شوند. اولین مشکلی که مبتلایان به افت شنوایی معمولا آن را بیان می کنند، ناتوانی در درک مکالماتی است که در پس آن سطح بالایی از سر و صدای زمینه در محیط وجود دارد. زمانی که افت شنوایی شغلی اتفاق می افتد، فرد حتی در اماکن آرام، در شنیدن صداهای زیر مانند صدای بانوان و کودکان دچار مشکل می شود. اما افراد معمولا در مکالمه های تلفنی دچار مشکل نمی شوند چرا که امواج مکالمه های تلفنی معمولا از 3000 هرتز فراتر نمی رود.

علائم مذکور، مختص کاهش شنوایی حسی- عصبی در فرکانس های بالا نیستند و کمک چندانی به تشخیص این نوع افت شنوایی نمی کنند. چرا که این علائم در عارضه های افت شنوایی ناشی از سمیت، پیر گوشی و یا کم بودن شنوایی ژنتیکی نیز مشترک هستند.

از نظر پزشکی، افت شنوایی ناشی از صدا،در ابتدا با تغییر موقت در آستانه شنوایی آغاز می گردد. این تغییر موقت پس از حذف محرک مضر، تقریبا به طور کامل از بین می رود. مدت زمانی که طول می کشد تا فرد به حالت طبیعی برگردد و این علائم از بین برود، مشخص نیست. در گذشته این زمان را معادل 16 ساعت در نظر می گرفتند ولی امروزه افراد دارای تغییر موقت آستانه شنوایی زمان بیشتری را برای بهبود تقریبا کامل، صرف کرده اند. این زمان در برخی منابع 24 ساعت، و در برخی دیگر، بخصوص زمانی که فرد در معرض ضربه صوتی بوده است، از چند روز تا چند ماه متغیر است. دانشمندان برای تعیین زمان بهبود تغییر موقت آستانه شنوایی، به یک نظر واحد نرسیده اند ولی آنچه که به طور معمول استفاده می شود، همان محدوده زمانی 24 ساعت است.

میزان تغییر موقت آستانه شنوایی از روی شدت ، فرکانس، میزان و الگوی زمانی ( متناوب یا مستمر) صدای مسبب قابل پیش بینی است. تون خالص و محرک با باند باریک، تغییر موقت آستانه شنوایی را ماکزیمم و کمی بالاتر از مرکز فرکانس صوت تولیدی بوجود می آورد. اما در افت شنوایی های شغلی، تغییر موقت آستانه شنوایی، میان فرکانس های 3000 تا 6000 بیشتر است. به طوری که اغلب در فرکانس 4000 هرتز، متمرکز است.

صدای در فرکانس بالا بسیار مضرتر از صدای در فرکانس پایین است. شدت صوت به تنهایی نمی تواند میزان خطر را بنمایاند. عوامل دیگری نیز در کنار شدت صوت در بوجود آوردن افت شنوایی دخیل هستند. به همین دلیل یک مقیاس خاص برای اندازه گیری سر و صدا از محیط معرفی شده است که هدف از این مقیاس ارزیابی پتانسیل صدا برای ایجاد افت شنوایی و یا تغییر در آستانه شنوایی می باشد. افت شنوایی فرد توسط تست های ادیولوژی و اتوسکوپی سنجیده می شود.

افت شنوایی شغلی، اکثرا قرینه و متقارن است. یعنی در هر دو گوش به شکل قرینه این افت شنوایی اتفاق می افتد اما در برخی مشاغل که صدای محیط را به طور غیر قرینه تحمل می کنند، دچار افت شنوایی شغلی غیر قرینه می شوند. اغلب مشاغل داخل ساختمان، باعث بروز افت شنوایی دوطرفه و خارج از ساختمان، موجب برزو افت شنوایی غیر دوطرفه می شوند. یکی از شایع ترین مشاغلی که شاغلین آن دارای افت شنوایی غیر قرینه می شوند، تیر اندازی است. تیر اندازانی که راست دست هستند، با دست راست شلیک می کنند و تفنگ را بر روی شانه چپ قرار می دهند. لذا گوش چپ آنها دچار کاهش قدرت شنوایی به نسبت گوش راست آنها می گردد.

برای کسب اطلاعات بیشتر به لینک تماس با ما مراجعه فرمایید.